Studentenleven een Illusie?

Nu ik ben begonnen aan de Universiteit van Utrecht lacht het betere leven mij toe. Dé tijd van mijn leven. Het studentenleven. Dat is pas écht genieten. Tien contacturen per week, dat betekent: zolang in mijn bed blijven liggen als ik zelf wil. Omringd door medestudenten dat betekent dat ik elk moment van de dag ervoor kan kiezen om met iemand de kroeg in te duiken. En misschien wel het allerbelangrijkste: geen toezicht van ouders. Je zou denken dat de afwezigheid van ouders betekent dat er een beroep op je eigen verantwoordelijkheid wordt gedaan. Maar eigenlijk is het vooral een vrijbrief voor onbeperkt onophoudelijk feesten, uitgaan en drinken tot je erbij neervalt.

Althans, die illusie over het studentenleven had ik tot vandaag. Ruw werd ik wakker geschud door de grote vijand van dromen, meneer de Waarheid. Hij drukte me maar al te graag met de neus op de feiten. Feit één is dat ik voor elk vak per week gemiddeld 100 bladzijdes moet lezen, en dat getal is nog vriendelijk naar beneden afgerond. Feit twee is dat we actief moeten deelnemen aan het onderwijs en de stof dus moeten beheersen. Lezen is niet genoeg, we moeten studeren. En feit drie, het allerergste, is dat de tentamenweek al over één week is. Eén week! Kortom, opeens is het mij goed duidelijk geworden dat wil ik deze studie halen, liever gezegd: slagen voor deze tentamenweek, dan is het aanpakken geblazen.

Als een grote boze wolk hangt het boven alle studenten. Dreigend. Onontkoombaar. De tentamens. Alle vrolijke, sociale, humoristische en charismatische studenten lijken te transformeren in teruggetrokken, stille grijze muizen, die hun heil achter de boeken zoeken. Dit hoeft helemaal niet onopvallend te gebeuren want iedereen heeft immers hetzelfde probleem. Dit probleem noemt meneer de Waarheid botweg ‘Laksheid’. Het is algemeen bekend dat Laksheid de Waarheid niet zo serieus neemt. En de angst van het wél serieus nemen van de Waarheid –want eigenlijk heeft ie wel gelijk- mondt uit in het effectief uitstellen en ontlopen van een confrontatie met hem.

Laksheid past dit trucje vaak zo efficiënt toe, dat de student zorgeloos en fluitend door het leven kan gaan. Een borreltje hier, een feestje daar, bier genoeg! Totdat je op een dag je agenda openslaat en de Waarheid ziet. ‘Over drie dagen al?!’, schreeuw je uit terwijl je op het nippertje een acute hartaanval voorkomt. Dan is het tijd om net als ik kei- en keihard te gaan blokken. Alsof je leven ervan af hangt zal je, in een zaal met honderden medestudenten, proberen te bewijzen dat je het afgelopen semester iets hebt geleerd. Met kramp in de vingers zal de Waarheid in je hoofd gillen: ‘Pennen luilak, pennen moet je!’. En dan, na deze helse week, is er het gelukzalige moment dat de zon weer doorbreekt. Het droomleven begint weer, maar -af en toe- zwoegen zal je!