Food

Van studeren krijg je honger, dat is een feit. Vaak wanneer ik een werkgroep of hoorcollege heb gehad, moet ik bij mijzelf nagaan: waar en wát ga ik eens eten? Dit probleem doet zich vooral voor als ik voor 12 uur les heb, want op die tijden ben ik nog slaperig, langzaam, te lui en bijna altijd te laat om bammetjes voor mezelf te smeren en koekjes en appels in mijn tas te schuiven. Gevolg: acute hongersnood na twee uur te bladeren door mijn wetboek, op te letten en mee te schrijven. Gelukkig is er in Utrecht genoeg te eten, wat gezien mijn keuzeprobleem (zie vorige blog ‘Keuzes’) niet altijd makkelijk is.

In de binnenstad, waar je meestal werkgroepen volgt is Janskerkhof of de Drift de meest ideale locatie, je loopt 2 minuutjes en dan sta je al voor de beroemde Broodje Mario slash pizza-kraam. Als je geluk hebt staat er geen gigantische rij, want broodjes Mario zijn eenmaal erg populair onder de studenten en bij pech staat er een rij tot het fietspad. Geen paniek, want daar tegenover heb je falafel-city voor de ongezonde hap waar je een kebabje, falafel, frietjes kan kopen. Voor gewone broodjes kaas en soepjes kan je in de kantine van Janskerkhof 3 terecht. Genoeg keus dus.


Dan is er de Uithof, hier heb je als eerstejaars altijd hoorcolleges, omdat ze eenmaal niet zoveel rechtenstudenten (+- 700 à 800) niet kwijt kunnen in de binnenstad. Daar heb je een kantine en als je geluk hebt met het tijdstip kan je er een heerlijke lunch kopen. Van soep tot broodjes kroket, tot panini’s, belegde broodjes, salades, muffins, verse sapjes en warm eten. Als je toch meer een supermarkt-persoon bent heb je altijd nog een Plus buiten en HEMA. Al met al, een food-paradise op de uni.

Als je toch wat minder calorieën wilt consumeren en ook nog eens je portemonnee niet wilt plunderen adviseer ik je toch een kwartiertje vroeger op te staan en een lekker stokbroodje te smeren en het appeltje toch in je tas te schuiven om je dag niet suf en hongerig te beginnen. Mijn ervaring hiermee is dat wanneer je niet eet voor een les, je toch heel de les aan eten denkt (en in mijn geval op love-food.tumblr.com surft tijdens de les) waardoor je je minder concentreert op de les 

Nu nog mijn eigen advies opvolgen..

‘Heb ik toestemming om bij u binnen te dringen?’

Strafrecht is onwijs interessant. Geweld, zedendelicten, afpersingen, moord en nog meer verrukkelijke ellende. Wat is dat genieten! Gevaar ligt overal op de loer, is het dan niet prachtig dat we het met behulp van dit vak kunnen leren herkennen en tackelen? Bij het vak dacht ik aan spannende arresten, enge verdachten en heldhaftige getuigenissen. Maar wie denkt dat strafrecht alle elementen voor een goede soap bevat, kan toch wel eens bedrogen uitkomen.

De docenten van het vak lopen meer warm voor de conclusies die de Rechtbank en het Hof trekken en hoe die van elkaar verschillen. Ze formuleren graag de rechtsvraag, onderzoeken de tenlastelegging en kijken belangstellend naar de rechtsgang. Waar ze al helemaal rode oren van krijgen is het vergelijken van de standpunten van de Advocaat-Generaal en de Hoge Raad. Vooral als die van elkaar verschillen.

Eigenlijk is dat allemaal nog zo gek nog niet. De stukken zijn misschien soms aan de lange kant, en de taal wat taai, maar het is wel degelijk boeiend! Hoe komen deze belangrijke instanties tot een conclusie? En wie trekt uiteindelijk altijd aan het langste eind?

We maakten kennis met twee beginselen die ten grondslag liggen aan de rechtvaardiging van het geven van straf. De vergeldingsleer en de preventieleer. De vergeldingsleer gaat ervan uit dat de verdachte straf verdient als hij een strafbaar feit heeft begaan. Het is het idee van ‘oog om oog, tand om tand’. Ongeacht wat de gevolgen van de straf voor de samenleving en de dader kunnen zijn. De preventieleer kijkt wel naar de gevolgen die de straf teweegbrengt. Zij leggen de nadruk op het voorkomen van de overtreding in de toekomst. Ik voel meer voor de preventieleer: voorkomen is beter dan genezen.

Om dit allemaal iets tastbaarder te maken kregen we een voorbeeld uit de praktijk: het tongzoen arrest. In dit arrest beslist de Hoge Raad, de hoogste rechterlijke instantie, dat het geven van een tongzoen tegen de wil in van de ander, gezien kan worden als verkrachting. Dat betekent dat je maximaal twaalf jaar in de bak terecht kan komen, tegenover acht jaar bij aanranding. Dat is vier jaar verschil. Tongzoenen is dus gevaarlijker dan je denkt. Kortom –even terug naar de preventieleer-: hou niet alleen je handen thuis dit weekend maar ook je tong in je mond!

Recht in beweging

Rechten is zeker geen saaie studie, elk jaar worden er wetten in onze Kluwertjes gewijzigd, toegevoegd of geschrapt. Recht is dus altijd in beweging en tijdens mijn hoorcollege Personen en Familierecht werd daar heel erg aandacht aan gegeven. Ontwikkelingen in de samenleving zorgen ervoor dat ons recht altijd up-to-date moet zijn. Personen en Familierecht is mijn keuzevak, ik volg dit vak naast mijn verplichte Kernvakken, gewoon omdat het kan. Het vak is een onderdeel van het Burgerlijk recht, wat van toepassing is op de relatie tussen burgers onderling. Personen & Familierecht gaat veelal om de zaken in verband met de hoedanigheid, familiebetrekkingen en bevoegdheden van personen, dus denk aan huwelijken, scheidingen, adoptie en geboorte.

Het onderwerp van vandaag ging over de juridische relatie van ouders bij de geboorte van een kind. Er zijn de laatste jaren veel ontwikkelingen geweest die veel hebben veranderd. We zien steeds dat het aantal homohuwelijken groeit en mensen veranderen steeds meer van geslacht (transseksuelen). Ook zien we steeds meer dat stellen samenwonen en worden vrouwen steeds economisch zelfstandiger. Dit heeft zo zijn gevolgen in het recht.

40%, jawel 40% van de kinderen die geboren worden, wordt buiten het huwelijk geboren. Voor een hetero-stel dat getrouwd is en een kind krijgt zijn er geen problemen, de moeder wordt automatisch juridische moeder en de vader wordt juridische vader omdat hij getrouwd is met de moeder. Maar, stel je nu eens voor dat een samenwonend ongehuwd hetero stel een kind krijgt. Voor de moeder is het geen probleem, zij wordt automatisch juridisch moeder omdat zij het kind heeft gebaard, maar de vader is niks van het kind totdat hij het kind erkent met toestemming van de moeder. De vrouw heeft dus veel macht.

En dan hebben we het nog niet over zaaddonoren, eiceldonoren en draagmoederschap en de gevolgen van al die andere ontwikkelingen. Back to the point: recht is constant in beweging en daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit bij stilgestaan, tot nu.

Keuzes

Keuzes, iets waar we dagelijks mee te maken hebben. Je hebt ze in alle soorten en maten, kleine keuzes, grote keuzes, bewuste en onbewuste keuzes, spontane keuzes, persoonlijke keuzes, maatschappelijke keuzes en ga zo maar door. Er zijn talloze keuzes te bedenken, denk aan het moment dat je in de supermarkt staat en moet kiezen wat je vanavond wilt gaan eten, of op wie je gaat stemmen, welk profiel je kiest op de middelbare school, welke  tv-series je wilt kijken, welk drankje je neemt op het terras, of je een appel neemt of een chocoladereep of naar de sportschool gaat in plaats van een avondje bankhangen. Het leven bestaat continu uit keuzes maken.

Ik ben een typisch gevalletje ik-kan-geen-keuzes-maken, twijfelen is ook wel typisch een vrouwending. Vanochtend stond ik zeker 4 minuten lang bij de koekjesafdeling in een te drukke Appie-to-go  te twijfelen of ik nou een roze koek moest nemen of een witte Bueno. Eindstand neem ik ze allebei. Maar soms kan je niet alles hebben. Niet alleen op de middelbare school heb je te maken met een hoop keuzes, maar ook op de universiteit is dit een feit. In het eerste jaar vaar je samen met alle andere studiegenootjes in het bootje genaamd ‘verplichte vakken’, na 1,5 jaar word je uit het bootje gegooid en krijg je een eigen bootje genaamd traject, waar je zelf je vakken in kan vullen.

Op de UU zijn er drie trajecten: het toga-traject, het notariële traject en het multidisciplinaire traject. Het klinkt allemaal lastiger dan het is. Met het toga-traject volg je de vakken die nodig zijn om een klassiek toga-beroep te volgen – denk aan advocaat, officier van justitie of rechter – , hierin heb je een halfjaar keuzeruimte die je in kan vullen met een uitwisseling, minor of keuzevakken. Met het notariële traject kan je – zoals de naam al zegt – notaris worden, hierin heb je weinig keuzeruimte omdat je vakken al voor 90% vastliggen. Met het multidisciplinaire traject kan je bijvoorbeeld jurist worden, maar geen advocaat, omdat het zogenoemde ‘civiele effect’ mist, hiervoor kan je de procesrechtvakken, een juridisch keuzevak, een context vak en een comparative-vak volgen en voilà het civiele effect. In dit traject heb je veel keuzeruimte, maar zal je waarschijnlijk studievertraging oplopen. Don’t worry, je zal er nog genoeg informatie en voorlichting over krijgen, maar alvast een mini-uitleg van mij kan geen kwaad. Voor de ik-kan-geen-keuzes-maken personen zoals ik, maak je geen zorgen je hoeft pas na 1,5 jaar te kiezen welke koers jouw bootje gaat.

Weer een dosis wijsheid erbij dankzij AH-to-go.  

Stufi

Ik heb het overleefd, de tentamenweek. Na een week lang 24/7 opgesloten te zitten op mijn kamer en UB met stapels boeken, readers en samenvattingen ben ik uiteindelijk (bijna) verlost van de tentamens. Op  mijn schema staat nog een tentamen voor Comparative Law Methodology - een derdejaarsvak dat ik als keuzevak heb gekozen -. Tijdens deze hectische week werd ook het nieuws bekendgemaakt dat er een leenstelsel gaat komen in 2014.

Onze generatie studenten heeft nog een gift van 90 euro thuiswonend en 266 euro voor uitwonenden. Dit betekent dat je dit bedrag per maand 'cadeau' krijgt van de overheid wanneer je afstudeert. Helaas is de overheid niet een al te beste sinterklaas en wordt dit cadeau voor velen afgenomen. Er zitten voordelen aan, maar ook nadelen. In Amerika en Canada is het zo dat studenten beginnen met een schuld van plusminus 40.000 dollar, een flink bedrag voor een 17/18-jarige die net gaat studeren, maar die schuld is ook een grote reden dat die studenten heel erg hard werken om alles te halen en het meeste uit hun studie willen halen. In Nederland zie ik wel eens 'studenten' van eind 20 die 8 jaar over hun communicatiestudie doen 'gewoon omdat het kan' en daar ook nog eens voor worden beloond door de overheid. Of MBO'ers die al drie keer geswitched zijn van studie, ze hebben toch geen haast aangezien een groot deel toch betaald wordt. Stufi makes people lazy.

Daar gaat vanaf 2014 verandering in komen, helaas zijn er ook mensen die geraakt gaan worden. Denk aan studenten die geen ouders hebben om hun te ondersteunen en die maar niet of net niet rond kunnen komen. In 2016 gaat ook nog een de OV van de baan, voor mij persoonlijk zou dat echt een klap zijn, aangezien ik twee keer per week naar Zeeland reis en veel met de bus reis. Ik heb een keer uitgerekend hoeveel geld ik daar per week aan kwijt zou zijn als ik de OV niet had, dit kwam ongeveer uit op 130 euro per WEEK.

Nu ik mijn verhaaltje hier zie, ga ik toch maar eens verder met het leren over verschillende rechtssystemen en hoe je rechtsvergelijkend onderzoek kan doen. Het kan namelijk altijd erger.