vrijdag 12 oktober 2012

Poging tot


Strafrecht is met vlag en wimpel mijn lievelingsvak. De arresten zijn boeiend om te lezen, de hoorcolleges vind ik leuk om naar te luisteren en de opdrachten die je krijgt zijn meestal heel ‘levendig’ omdat je het zo vaak terugziet in de actualiteit of misschien wel omdat je er zelf mee in aanraking bent gekomen, zoals Willem Holleeder. Alhoewel ik denk dat het niet zijn lievelingsvak zou zijn geweest.

Vandaag waren de opnames voor College Tour met Willem Holleeder en ik was net te laat met inschrijven. De aanmeldingen voor deze College Tour gingen als een speer, na drie kwartier was het al vol. Balen dus. Samen met mijn studiegenootje die ook in hetzelfde schuitje zat gingen wij met volle hoop richting de Uithof om toch nog binnengelaten te worden. Er stond een gigantische rij bij de jassen en er werd op naam gecontroleerd, waarbij je een bevestigingsmail, ID en collegekaart moest meenemen. Wij gingen braaf zitten wachten tot de drukte voorbij was zodat wij konden vragen of er nog plekken vrij waren, uiteraard jaloers op alle studiegenootjes en overige personen die door de security naar boven liepen.

We hebben in een uur tijd wachten flink geobserveerd en kwamen tot de conclusie dat de boel niet helemaal eerlijk verliep. Wij zagen ook dat een van de bandjesuitdelers erg verdacht een flinke stapel aan een groepje jongens gaf, zonder brief, ID of collegekaart. Toen wij op zijn lijst gluurden waren er ook vreemd genoeg nauwelijks namen afgestreept. Vervolgens gingen wij naar hem toe en vertelden heel eerlijk wij ons niet ingeschreven hadden, maar héél graag bij de opnames wilden zijn, waarna wij met volle overtuiging werden afgewezen met als reden dat het niet brandveilig zou zijn geweest en dat de zaal hélemaal bomvol zat. Na een paar minuten kwamen er twee jongens die 'zogenaamd' een bevestigingsmail hadden maar niet op de lijst stonden (waarvan wij hoorden dat de brieven van anderen waren). Willem Holleeder was dus niet de enige crimineel in de zaal. De jongens met de nepbrief mochten wel naar binnen en wij niet. Het zat toch zo vol? Eerlijkheid duurt het langst.. Of toch niet?

Poging tot binnenkomen is mislukt. Na een uur wachten zijn wij er uitgebonjourd en hebben wij als troost warme chocomelk met (heel veel) slagroom gedronken.