Geloof in Europa

U deelt, of zult delen, één overeenkomst met uw medestudenten. Allen maakt u deel uit der Universiteit Utrecht. U bent aldus, als iemand u vraagt wat voor een student u bent, een student van de UU. Voor velen is dit de enige overeenkomst. Achtergronden, verenigingen, culturen zijn allemaal extreem verschillend onder de duizenden studenten die onze universiteit rijk is. Maar, immer zult u met gepaste trots kunnen zeggen dat Utrecht uw alma mater was.

Vergelijk het met Europa. Elk land is zo verschillend in taal, cultuur, rechtssysteem dat het onmogelijk lijkt om gemeenschappelijkheden te ontdekken. Doch ieder binnen het continent Europa is Europeaan. Wanneer men neerbuigend over Amerika of Azië spreekt gaat dat doorgaans gepaard met een Europees dédain, een heimlijk trotsgevoel.

Er is een grote schare mensen die niet geloven in een Europa dat meer is dan een stigma. Voor hen zijn de verschillen tussen mensen te groot, de bruggen te ver, de afstanden onoverkomelijk. Zij preferen, wellicht volledig in hun recht, trouw te blijven aan hun eigen land en voelen mogelijk onzekerheid en angst jegens het onbekende. Deze groep neemt toe.

Daar tegenover staan lieden die wel in Europa geloven. Die zien dat een stigma niet differentieert maar binding geeft. Dat verschillen anders klinken of eruit zien, maar dat essenties en uitkomsten hetzelfde zijn. Mensen die trots of niet trots zijn op hun land en duaal willen denken. Op nationaal niveau en Europees niveau.

Ik reken mij tot de laatste groep. Europa en de Europese Unie biedt veel goede mogelijkheden. Deze moeten echter onder een goed beleid staan, met interesse en bezieling van alle lidstaten. Wie gelooft in Europa gelooft niet alleen in zijn eigen land doch ook in zijn buurlanden. In tijden van nood zou dat een fijne gedachte moeten zijn. Het is als Rupert Brooks ooit schreef: ‘’ Is war about defending yourself, our defending your brother in arms next to you?’’

Europa timmert aan de weg. Met name op juridisch gebied. Belangrijke wetgeving is onlangs aangenomen, zoals een European Consumer Law, dat de fricties en verschillen harmoniseert. Niet alleen kost harmonisatie veel minder tijd, het versterkt een onderlinge band. Aan het eind van de dag, hoe verschillend de studenten ook moge zijn, wie op Janskerkhof loopt en naar de faculteit kijkt zal nooit zijn academische roots verloochenen.