Na een heel erg lange tijd, is mijn fiets gestolen. Ik weet zelfs niet zeker of mijn fiets ooit gestolen was: zo lang geleden is het. Ik doe altijd mijn fiets op slot en als ik het in de voorgaande jaren wel eens vergat, dan was dat nog niet zo erg.
Als iemand in een dorpje in Overijssel zijn fiets niet op
slot doet, dan hoeft diegene zich nog geen zorgen te maken. In Utrecht is het
een heel ander verhaal. Ik had de ketting op mijn fiets niet goed vast gemaakt.
Mijn fiets stond één uur en drie kwartier tussen allerlei andere fietsen. En
toen ik terug was, was de fiets weg. Het ergste was nog, dat het niet mijn
eigen fiets was.
Nu hoorde ik vandaag ook nog dat met de bus gaan ook geen
pretje meer is. De buschauffeur is chagrijnig, remt heel plotseling en toetert
boos naar fietsers. Vooral het plotselinge remmen is niet erg fijn als de bus
propvol is en heel veel mensen staan.
Hoe moet men dan wel reizen? Fietsen worden gejat en in de
bus rijden is ook niet altijd even ideaal. Met de trein kan niet altijd en is bovendien
ook niet altijd een pretje. Je zou zeggen ga dan met de auto. Helaas is dat ook
geen optie vanwege file, geld en de weinige parkeermogelijkheden.
Ik denk dat fietsen voor studenten toch het fijnst blijft.
Je bent onafhankelijk van de bus en kan snel van deur tot deur komen.
Fietsendieven houden niet van oude fietsen die klaar zijn voor de schroothoop,
dus om zo’n fiets hoef je geeneens een slot te hangen. Geloof mij maar, want ik
heb zo’n fiets.
Als ik naar de Uithof ga of de binnenstad, ik doe nooit een kettingslot
op deze fiets. Ik heb hem zelfs een keer dagen ergens laten staan. Hij is nooit
gejat. Ik begon zelfs te geloven dat het wel mee viel met de fietsendiefstal in
Utrecht. Tot vandaag. Vandaag heb ik een wijze les geleerd. Een mooie fiets is
niet veilig in Utrecht. Zelfs niet voor een anderhalf uur.