En ik ben zelfs tot de ontdekking gekomen dat de JB tot het
academisch erfgoed behoort. Niet echt een verrassing, want het is ook een heel
mooi en overduidelijk oud academisch gebouw. Vooral de hoofdingang is mooi.
Gisterenochtend om 9:00 uur stond ik met mijn parapluutje
voor deze ingang. Normaal neem ik de andere ingang, maar omdat het regende wou
ik zo snel mogelijk naar binnen. Bij de andere ingang aangekomen, zag ik mijn
studiegenootje staan. We sprintten naar de 1e verdieping en daar
namen we de trap naar de studiecabines. Tot onze grote blijdschap was er nog
één cabine vrij. We waren er ongeveer 09:10 uur en dat was net op tijd. Het is
niet vreemd dat deze studiecabines populair zijn. Het is eigenlijk een heel
klein kamertje met een paar tafels en stoelen, waar je met ong. 5 mensen kan zitten
en gerust kan praten en overleggen. Ideaal voor groepsopdrachten dus.
Deze week moet het rechtbankverslag worden ingeleverd voor
het vak strafprocesrecht. Mijn studiegenootje en ik hadden ons daarom zo vroeg
in de JB geïnstalleerd: we hadden beide een laptop mee, een wettenbundel, readers
en boeken. Na ongeveer zes uren waren we eindelijk klaar met het verslag. We
hadden geen pauze genomen, wat ik iedereen kan afraden na mijn ervaring van
gisteren. Om drie uur ’s middags kon ik geen letter meer zien. Mijn hoofd zat
vol en ik was toe aan een paar uur rust.
Toch was het wel een
goede ervaring in de JB. Ik leer meestal thuis, maar misschien dat ik nu ook
wel vaker naar de JB toe zal gaan. Sinds gisteren ben ik er namelijk achter hoe
ik internetverbinding kan krijgen daar en hoe alle boeken te vinden zijn in de
JB. Beide vielen me erg mee. Met een klein beetje hulp ben ik er snel achter
gekomen.
Conclusie: vaker naar de JB, maar dan mét pauzes.