In het kader van de cursus LEAP (zie vorige blog) kregen we vorige week een opdracht om een korte presentatie in het Engels te geven. Ik en mijn twee presentiegenoten kregen het onderwerp ‘waarom kiest mijn voor de studie Rechten?’ toegewezen.
Het leek ons drieën wel leuk om eerst de bekende stereotype redenen op te sommen: niet weten wat je wilt, rijk worden, geboren zijn in een advocatenfamilie, weinig contacturen, brede opleiding, etc. Daarna schetsten we allemaal onze drie individuele ‘waaroms’ van Rechten, die geenzins aan deze stereotypen voldeden. Ik zelf ben na Communicatie- en Informatiewetenschappen (geen aanrader) en Journalistiek door puur toeval op het pad van Rechten beland. De tweede presentator deed Scheikunde maar wilde iets meer “maatschappelijks” doen, en de derde koos voor Rechten omdat hij in de binnenstad wilde studeren en omdat “de zon daar zo mooi scheen”.
Dat is natuurlijk ook wel een aardige manier om het lastige moment van de studiekeuze te bespoedigen. Kijk waar je mooie gebouwen hebt en waar de zon lekker schijnt, en ach, de inhoud dat zal allemaal wel…. Toch zou ik deze hoogst originele benadering niet willen aanbevelen.
Mijn advies: zorg dat je door meeloopdagen, info uit folders en gesprekken met huidige studenten van de studie zóveel informatie hebt gekregen dat je een heel goed beeld hebt van wat de studie inhoudt en er aldus helemaal van overtuigd bent dat dit echt jouw studie is. En bij sterke twijfel of als je het nog niet goed weet, is het helemaal niet raar of onverstandig om nog even een jaar de boel aan te kijken en wat te gaan reizen en/of werken.
En kijk ook verder dan je initiële lijstje van potentiële studies waarin je geïnteresseerd bent. Ik kwam er pas na 7 jaar (!) achter dat Rechten echt mijn studie was. Iemand die 4 jaar geleden had voorspeld dat ik Rechten zou gaan studeren had ik smakelijk uitgelachen.
Een ruime 2 jaar geleden tijdens mijn master Journalistiek geleden liep ik met lood in de schoenen de Groningse rechtbank binnen om het genre rechtbankverslaggeving te oefenen. Ik had het bekende (foutieve) beeld dat Rechten saai en formeel was en dat zo’n zitting nog erger zou zijn. Nog nooit heb ik er ergens zo enorm naast gezeten. Twee uur later was stond ik weer buiten en ik was tot mijn eigen verbazing helemaal enthousiast geraakt. And the rest is history…