Gelukkig hebben we bij de Bar Association ook wel wat geleerd over hoe het Turkse rechtssysteem in elkaar zit. In feite is het een interessante mengelmoes van Europees recht, Turks recht, oud Ottomaans recht en Islamitisch recht. Turkije heeft bijvoorbeeld in 1926 het Duitse strafrecht overgenomen.
Het tweede bezoek was aan klein advocatenkantoor, genaamd B&B Legal. Nadat we overladen werden met drinken en schalen met allerlei Turkse koekjes, kwam de oprichtster van het kantoor en een tweede advocaat de vergaderruimte binnen en begonnen ze met die ene herkenbare vraag: “Do you have any questions for us?” Even dacht iedereen: oh jee, daar gaan we weer. Echter, dit bezoek bleek erg leuk en leerzaam. Beide advocaten spraken uitstekend Engels (volgens hen sprak slechts 10% van alle 20.000 Istanbulse advocaten Engels) en waren buitengewoon open en namen geen blad voor de mond. Zo kwamen we van alles te weten over het zijn van advocaat in Turkije, hun ondernemingsrechtpraktijk, en de kwestie van Turkije en de EU. Van Erdogan moesten ze in ieder geval niets hebben: “I hate him”.
Het laatste studiegerelateerde bezoek was de Bilgi Universiteit, specifiek het European Institute. Daar kregen we een lezing voorgeschoteld van een Turkse professor. Niet iedereen kon de aandacht er de hele sessie bij houden, maar al met al was het een zeer boeiende presentatie, niet in de laatste plaats omdat de beste man ook heel veel van Nederland wist. Het was een typische professsor: stelde je hem een vraag dan kwam er een antwoord van minimaal 10 minuten met allerlei referenties en uitwijdingen. De lezing ging met name over Turkije en de EU, maar ook over subthema’s als integratie. Na afloop hadden we het er in de bus nog even over en kwamen we tot de conclusie dat als we de huidige minister Leers zouden vervangen door deze professor, dat het dan helemaal goed komt met de integratie.
Verder hebben we natuurlijk ook een aantal indrukwekkende toeristische trekpleisters bezocht, zoals het Top Kapi paleis, de Hagia Sofia en de Blauwe Moskee. En uitgaan in Itanbul was ook zeer geslaagd. De plekken waar wij kwamen was men zo Westers als wat. Drank vloeide rijkelijk en sluitingstijden leken ze überhaupt nauwelijks te kennen. De stad leeft enorm, hoe laat/vroeg het ook was.
Wat ook erg leuk was is de vriendelijkheid en de openheid van de Istanbulu. Gedurende ons verblijf heb ik talloze spontane gesprekken met de inwoners gevoerd over van alles en nog wat. In de tram, in de clubs, in het restuarant, zittend op een pleintje; overal.
Ik heb nu nog heimwee…