Eind vorig jaar was er in de collegezaal van Janskerkhof 3 (waar ook de juridische bibliotheek gehuisvest is) een bijeenkomst over studeren in het buitenland. De zaal, met een geschatte capaciteit van meer dan 100 personen, was zo vol dat er studenten noodgedwongen staand de bijeenkomst moesten bijwonen. Al kan dat ook gelegen hebben aan het aantal kapotte klapstoelen
Hoe dan ook, de enorme belangstelling maakte één ding overduidelijk: studeren in het buitenland is (onder rechtenstudenten) erg populair. In het mei-nummer van de OpRecht (het juridisch magazine van studievereniging Sirius, te lezen op http://www.ulcsirius.nl/page/14/Op-Recht-archief/) schrijft bestuurslid Jonne Fluitsma zelfs dat de helft van alle tweedejaars naar het buitenland gaat. Nou moeten we bestuursleden natuurlijk nooit té serieus nemen, maar ik denk niet dat hij er ver naast zit.
Collega-blogger Jan Jacobi zit op dit moment in het buitenland. Hij geniet o.a. van de Franse kaas en wijn, zo kunnen we lezen. Bepaald geen gek scenario, al zou de beheersing van de Franse taal mij nekken. Veel verder dan ‘je m’appelle Joris’ zou ik niet komen.
Een Engelstalig land lag meer voor de hand, en het is uiteindelijk Down Under geworden. Over ruim twee maanden behoor ik ook tot die grote groep ‘buitenlandgangers’ en stap ik als het goed is uit op de luchthaven van Sydney, om pas weer ergens begin 2012 terug te keren.
Na de selectieprocedure succesvol te hebben doorlopen, moest ik nog wel een Engelse taaltoets maken. En niet zomaar een. De ‘TOEFL test’, waarvoor ik speciaal naar Arnhem moest afreizen, duurde in totaal iets van vier uur (!) met maar liefst (een geklokte) 10 minuten pauze. Spreken, luisteren, schrijven, lezen; in een zaaltje in een aftands flatgebouw werd alles getest. En dat voor ‘slechts’ 160 euro.
Gelukkig heb ik die test gehaald. Mijn Engels is, al zeg ik het zelf, redelijk goed. Maar toch was die test bij vlagen nog wel lastig. Tijdens een luistergedeelte kreeg ik tien minuten lang college over zonnevlekken inclusief allerlei jargon en technische termen. Als simpele rechtenstudent is zoiets in het Nederlands al niet eenvoudig om te volgen, laat staan in het Engels. Maar ik heb nu vast al teveel gezegd, want voorafgaand aan de test moest ik een geheimhoudingsverklaring tekenen. Of beter gezegd: ik moest een enorm lange zin overschrijven waarin ik beloofde niets te openbaren. Vooruit dan maar.
Deze eis om een taaltoets te maken geldt voor veel universiteiten in Engelstalige landen. De enige manier om er onderuit te komen is een 8 of hoger halen voor Engels op je eindlijst van 6 VWO. Dus voor iedereen die overweegt om een keer in het buitenland te studeren, en wie wil dat niet, doe hard je best voor het vak Engels. Het kan je een trip naar Arnhem en 160 euro besparen...