Opmerkelijke uitspraak van EHRM

Deze week geen opmerkelijke nieuwsfeit vanuit de gezondheidsrechtelijke hoek, maar vanuit mijn andere vak international law on human rights. Het onderwerp van deze week was disabled people and human rights. Gedurende het college werden er zaken van het EHRM besproken om alle onderwerpen wat nader te belichten. Een invalide man wilde procederen bij het Hof over zijn werkgever die geen voorzieningen wilde treffen voor de invalide man om hem op gelijke voet met andere werknemers te kunnen laten functioneren. Deze man was echter ook niet in staat om zelfstandig naar het Hof te komen, vanwege het feit dat de ingang van het Hof niet gemakkelijke toegankelijk was voor invaliden. Toen client toch een weg vond zichzelf te kunnen verdedigen in de rechtzaal en lichamelijk aanwezig kon zijn, vond het Hof het niet nodig deze zaak nog inhoudelijk te behandelen nu client ook zelfstandig het Hof kon bereiken en daarmee ook in staat moest zijn zijn werk uit te voeren. Hoezo gelijkheid? Streefde het Verdrag inzake mensen met een beperking niet naar het feit dat mindervaliden net zoveel mogelijkheden moesten hebben als validen personen? Vreemde uitspraak in het licht van deze opkomende discipline binnen de mensenrechten. Tevens groeide tijdens dit college bij mij het idee voor mijn scriptieonderwerp. Het leek me leuk om mensenrechten te combineren met gezondheidsrecht maar dan wel vanuit een internationale dimensie. Vanuit mijn Master Public International Law gezien ook wel een vereiste. De gastdocent verwees aan het einde van het college naar een verslag van de speciale rapporteur martelen van de UN gerelateerd aan de term martelen in de context van psychiatrische patienten, die weer vallen onder de mindervaliden wetgeving. Leek me zeer interessant en passend! Ik moet nu alleen nog even me er wat meer in verdiepen en een plan opzetten, wat ik weer moet laten goedkeuren door de thesis-coordinator. Genoeg werk aan de winkel dus de komende tijd!