Op de middelbare school was ouder worden leuk. Toen ik 15
werd mocht ik eindelijk naar binnen bij die ene discotheek. Toen ik 16 was
mocht ik daar voor het eerst een wijntje drinken. Toen ik 18 werd mocht ik
eindelijk mijn rijbewijs halen en was ik volgens de wet volwassen.
Niet alleen daarom was ouder worden leuk op de middelbare
school. Je wou ook ouder worden, omdat ouder zijn leuker leek. Tijdens de
onderbouw, keek ik altijd op tegen de leerlingen in de bovenbouw.
Nu ik studeer aan de Universiteit, is dat wel anders. Ten
eerste zijn er mensen van allerlei verschillende leeftijden in hetzelfde
studiejaar. Ten tweede kijk ik niet meer op tegen mensen die ouder zijn. Niet
dat het uitmaakt dat ze ouder zijn. Het gaat er uiteindelijk om dat je een
diploma haalt, of je nu 25 bent of 18.
Studenten die met elkaar omgaan, letten helemaal niet meer
op leeftijd. Het is vaak ook niet te merken als iemand ouder of juist jonger is
dan jij zelf bent. Het gaat nu meer om hoe je overkomt en niet om het getal.
Ik schijn heel wisselend op mensen over te komen. De ene
keer schat iemand mij twee jaar ouder dan ik ben en de andere krijg ik te
horen: ‘Je lijkt net 14.’ Ik kan alleen maar hopen dat ik over 10 jaar nog soms
zes jaar jonger geschat wordt. Qua uiterlijk dan.