De toelaatbaarheid van Google
Wie dagelijks een krant lees ontkomt niet aan de hoeveelheid nieuws waarin 'Google' voorkomt. Men neme bijvoorbeeld de nrc.next van gister, d.d 14 september 2011, waarin bekend werd gemaakt dat Google router gegevens zal vernietigen. Een uitspraak van het College Bescherming Persoonsgegevens noopte Google hiertoe, het bedrijf zal uit eigen initiatief niet tot een dergelijke beslissing gekomen zijn.
Verderop leest men een filosofisch-psychologisch artikel dat Google het zelfbeeld van de internetter beperkt en misbruikt. Elke zoekopdracht wordt gekoppeld aan een bepaald plaatje van gebruiker. Wie louter 'lekkere hapjes' googled zal in het vervolg voedselbedrijven, restaurants, cateraars en het gezelschap der lijvige lieden als zoekresultaat krijgen. Gezien Google gegevens koppelt aan het ip-adres (dat voor iedere internet gebruiker een uniek nummer is) krijgt de zoekmachine een goed beeld van de interesse van een gebruiker en zijn gebruiken. De aanpassing van zoekresultaten leidt tot een beperktere uitkomst en als de incidentele hapjeszoeker louter restaurantgegevens voor zijn kiezen krijgt brengt dit frustratie en een rommelende maag teweeg.
Eveneens moet men niet vergeten dat de zoekmachine inmiddels de gehele wereld in kaart heeft gezet. Zo kan ik via Google Street mijn studentenkamer zien en mijn computerscherm. Achtertuinen worden prima zichtbaar alsmede het openstaande raam boven de keuken. Google Street biedt de malafide gezinde inbreker vrij spel door gedetailleerd informatie te geven over gebouwen, straten etc. Personen die zichtbaar zijn worden onherkenbaar gemaakt door het gezicht te 'blurren'. Silhouetten spreken echter boekdelen. Leg dan maar eens uit aan de echtgenoot wat lange jas, aktetas op die bepaalde locatie deed.
Welnu, er zijn natuurlijk talloze voordelen verbonden aan het gemak waarop informatie beschikbaar wordt gesteld. Wat ik middels dit schrijven duidelijk wil maken is dat Google een obsessie is geworden en gemakzucht van de mens in extrema bevordert. Sommige internetgebruikers 'googlen' voor hun lol om op wat olijke sites te komen. Niet alleen ontbreekt het deze mensen aan een nutteloze invulling van hun leven, ze ontberen tevens een kritische houding ten opzichte van hun personae.
Want stelt u zich eens voor: u leent bij de Universiteitsbibliotheek een boek over fascisme. Als u het boek een week daarna wilt inruilen begroet de breedlachende bibliothecaris u met vijftien boeken over fascisme, nazisme en Anders Breivik. Hij weet precies wie u bent en verdomd, legt zelfs foto's van uw huis, straat en de gevel van uw studentenkamer op de toonbank. Voor iedereen zichtbaar!
Hoe gemakkelijk zou u zich daarbij voelen?