Hier zit ik dan, geheel onbekend en alleen in een nieuwe stad. Alles is anders en ik ben ver verwijderd van de zogenaamde ‘comfort zone’. Geen familie of vrienden om op terug te vallen, zelf moeten koken, zelf accommodatie regelen, enz. Jaja, er komt nogal wat op je af de eerste weken in Sydney. Tenminste, als je de counselling service van de University of Sydney mag geloven.
Het is goed dat ze er zijn, maar koken kon ik al (zelfs iets meer dan water koken in de waterkoker), accommodatie vind je uiteindelijk wel (ik geloof niet dat er nu nog één student noodgedwongen in een hostel zit) en de comfort zone, voor zover je een dergelijk concept van de Sociale Wetenschappen serieus moet nemen, vormt zich hier vanzelf wel weer. Binnen de kortste keren heb je contact met allerlei andere internationale studenten en rol je in allerlei leuke activiteiten. Het enige wat er echt op je afkomt, is heel veel afleiding.
De verjaardag van Thijs (ook uit Utrecht) is een aardig voorbeeld. Binnen een uur zat de hele huiskamer bij hem thuis vol met pakweg 30 studenten. Even dacht ik: hoe krijgt hij het voor elkaar om zó snel al zoveel bekenden te verzamelen, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo moeilijk.
Voordat het semester echt begon, waren er twee dagen met een zogeheten Law Bridging Program. Niet bijster nuttig, zeker niet omdat de docent van de zenuwen allemaal vragen ging stellen, maar tijdens die dagen ontmoet je al heel wat medestudenten. Aan het einde van de tweede dag was er een receptie. Verder was er een gezamenlijke gang naar een rugbywedstrijd, een schitterende avondlijke cruise door de haven van Sydney, een BBQ, etc. En dan is er ook nog op Facebook een zogeheten Buddy Club waar alle internationale studenten lid van zijn. Daarop komen nogal veel berichten voorbij van studenten die allerlei activiteiten organiseren of anderen daarop wijzen. Kortom, binnen de kortste keren is je comfort zone alweer helemaal gelaagd en ken je meer dan genoeg mensen.
Eigenlijk het enige ‘probleem’ dat echt op je afkomt, is het verkrijgen van voldoende discipline. Met zoveel afleiding en nog steeds dat lichte vakantiegevoel valt het niet mee om braaf alles te lezen en je goed voor te bereiden voor de colleges. Daar had die counsellor ons beter voor kunnen waarschuwen: “Pas maar op, er komt zoveel leuks op je af, maar vergeet niet, je bent hier ook nog om te studeren”. Oh ja, je zou het bijna (willen) vergeten….