De Uitwisseling I

De Universiteit Utrecht is een universiteit van hoog niveau. De faculteit Rechtsgeleerdheid profiteert van deze internationale faam hetgeen men kan terugzien in het aantal partneruniversiteiten die openstaan voor uitwisseling. Ik wist al voordat ik ging studeren dat ik een semester in het buitenland wilde studeren. Wat ik niet wist is dat een dergelijke uitwisseling niet vanzelf ging. De Universiteit schetst het mooier dan het is. 'Iedereen kan op uitwisseling' is een uitspraak die niet apert onjuist is maar 'iedereen kan op uitwisseling waar hij wil' is dat wel. Enfin, het is zoals alles in het leven: zonder moeite, passie en tact komt men niet ver.

Echter, de grote keus aan landen en het gegeven dat iedereen kan studeren werkt ergens demotiverend. Louter leuke verhalen, men vreest gezichtsverlies indien het toch niet zo jolig is, alsmede mondiale bestemmingen (denk aan Canda maar ook Nieuw-Zeeland, Thailand, Japan, Nigeria) maken een weloverwogen keuze beslist niet eenvoudig.

'Hoe verder, hoe beter!'. Het had een leus kunnen zijn om het huidige uitwisselingsprogramma te typeren. Midden-Azië geniet ongekende populariteit. Met name uit haast Freudiaanse overwegingen van de vertrekkende student: '' ik wil mijzelf écht leren kennen in een ander land met een volkomen andere cultuur''. Ik kan de gedachtegang alleen maar benijden. Wie had ooit gedacht dat studenten zo in contact wilden komen met hun innerlijke filosofische wezen? Alleszins geestig te zien blijven wel de talrijke fotoalbums die op digitale media geplaatst worden waar er enkel afbeeldingen van of feesten of van toeristische trekpleisters te zien zijn.

Maar stelt u zich toch eens voor; studeren in een land waar men heerlijk kan eten, waar er een fraai klimaat heerst, waar de mensen ontspannen zijn en gevoel hebben voor gastronomie en het behouden van hun prachtige cultuur. Waar de mensen niet geheel onverstaanbaar zijn maar iedere streek haar unieke dialect kent. Een land dat niet noodzakelijk aan het eind van de wereld ligt, maar ook weer niet te dichtbij (opdat enkele vrinden ook kunnen langskomen). Dat zou toch geweldig zijn?

Dat land bestaat. Het allermooiste is dat de pracht slechts deels aan de oppervlakte glinstert. Het is een land waar men het vertrouwen van de inwoners moet winnen wil men er de maximale tijd uit halen. Geen makkelijke klus. Interesse voor de taal, de politiek, literatuur en cultuur is daarvoor een vereiste. Doch! Eenmaal hierin gegroeid is het leven als een God in Frankrijk met een krachtig glas wijn en een sterke kaas.

Juist. Waar ben ik?

In Frankrijk!