Vandaag las ik op het nieuws dat advocaat Van Boom die Ron P. bijstaat in de Puttense moorzaak het gerechtshof in Arnhem heeft gewraakt. Volgens Van Boom is het Hof niet meer onbevooroordeeld. Hij beweert namelijk dat een zekere getuige een deal zou hebben gesloten met justitie in ruil voor zijn verklaringen. De advocaat vroeg het Hof vervolgens het getuigenverhoor uit te stellen om eerst de betrouwbaarheid van de getuige vast te stellen, en omdat Ron P. zich niet op het verhoor heeft kunnen voorbereiden. Nadat dat verzoek was afgewezen wilde het Hof die beslissing niet heroverwegen.
Zodra de term 'deal sluiten' valt in verband met de rechtspraak hier in Nederland kruipen bij mij de rillingen over mijn rug. Het is een term die niet thuishoort in het Nederlands rechtssysteem. In geen enkel rechtssysteem uiteraard. Het is een term die men hoort in films, waarin corrupte advocaten, rechters en officieren 'deals sluiten' met die of gene. De motieven zijn meestal gelegen in geldelijk gewin, maar ook in politieke belangen, vriendendiensten, onderdrukking en chantage, het voorkomen van gezichtsverlies, of het manipuleren van de zaken om maar tot een 'maatschappelijk aanvaardbare' uitkomst van de zaak te kunnen komen.Ik zal niet de enige zijn die gisteren 'Kijken in de ziel' heeft gekeken op Nederland 2. In dit programma geven bekende strafpleiters hun visie op het Nederlands rechtssysteem. Toevallig werd er gisteren ook gesproken over bevooroordeeldheid van de rechter. Of er nu werkelijk rechters zijn die met een 'open oog' naar een zaak kunnen kijken. En hoe het toch komt dat iemand die in eerste aanleg veroordeeld wordt tot gevangenisstraf vervolgens in hoger beroep vrijgesproken wordt. Geeft dat niet aan dat de rechter feilbaar is? Dat ons rechtssysteem feilbaar is?
Het programma en het nieuws over de Puttense moordzaak heeft mij in ieder geval aangezet tot denken. Men zegt wel eens: 'waar mensen werken worden fouten gemaakt'. Maar toch is dat moeilijk te accepteren als het om rechtspraak gaat.