Afgelopen woensdag had ik een eerste orienterend gesprek met mijn scriptiebegeleider. Vanaf het begin van mijn scriptie heb ik altijd geroepen dat deze eind oktober ECHT af is en dat ik dan zo begin november EINDELIJK dat felbegeerde papiertje in handen wil hebben. De redenen voor de keus van eind oktober zijn zowel van persoonlijke (want: studeren een beetje zat), als financiele aard (want: ouders geen zin meer om te betalen en dus proberen af te studeren voordat de tweede termijn collegeld wordt getrokken).
Maar nu gaat de tijd toch snel en leven we alweer in de tweede helft van september. Het wekt mij dan op zich ook geen verwondering dat mijn scriptiebegeleider tijdens het gesprek zegt: ' maar eind oktober? Is dat niet iets te ambitieus?' Ze legt me vervolgens uit dat ik een afweging moet maken tussen de kwaliteit en het tijdspad. ' Wat voor cijfer zou je willen hebben voor je scriptie? Wil je misschien cum laude afstuderen?' Tuurlijk wil ik wel cum laude afstuderen. Zij het dat die kans al vrijwel verkeken is. Desonnietemin, wil ik wel graag een goed cijfer om het gemiddelde nog een beetje op te halen. Ik besluit dat tegen mijn begeleider te zeggen. Een stilzwijgende blik op de kalender. 'Maar een kwalitatief goede scriptie in weinig tijd kan toch ook?' probeer ik nog. 'Ik heb echt alle tijd om full-time er aan te zitten.' Nogmaals een bedenkende blik op de kalender. ' Ok' zeg ik uiteindelijk. ' Als ik die scriptie eind 2010 maar af heb.' De hoop op eind oktober laat ik daarmee definitief vliegen. Ik wil toch ook niet dat mijn scriptie lijdt onder haast. Haastige spoed is zelden goed tenslotte.
Na het bespreken van het inhoudelijk deel, komen we wederom terug bij de kalender. Ik besluit om met deadlines te werken in de angst dat het zonder deadlines al helemaal een verhaal zonder einde wordt. De deadline ligt nu volgende week zaterdag de 25e, voor een concept-inleiding. Vervolgens kost het mijn begeleider een weekje om het te bekijken en te becommentarieeren en dan leven we - tot mijn schrik- alweer in de eerste week van oktober. Bij het verlaten van het Molengraaff ben ik opgelucht omdat ik nu eindelijk het een en ander heb kunnen bespreken en tot zover in ieder geval op het goede pad zat met mijn onderzoek. Komende week wordt hard werken aan de concept-inleiding.