Vorig jaar precies stapte ik 's avonds in het vliegtuig naar Chersonissos, samen met de rest van alle nederlandse eindexamenkandidaten. 11 dagen lang totale vrijheid gevierd op Kreta, en daarna dat nog 2 maanden volgehouden. Het was de meest zorgeloze zomer die ik ooit gehad heb, en ik heb ook nog nooit zoveel er naar uit gekeken dat die zomer ook weer voorbij zou gaan, want mijn 'nieuwe leven' zou gaan beginnen, en wel dat van een student in Utrecht.
En hoe snel dat is gegaan! Ik kan me het leven van scholier al niet meer voorstellen, zo snel ben hier gewend geraakt. Toch voelt het als de dag van gisteren dat ik op een maandagochtend vertrok van mijn kamertje van 6m2 naar de UIT, en daar vervolgens 4 dagen lang de stad heb ontdekt. Ook alle momenten dat ik weer werd herinnerd aan mijn provinciale verleden staan me goed bij: het moment dat ik erachter kwam dat dat 'vreemde stoplichten met 2 lichtjes' alleen voor bussen was, het ééuwige verdwalen en daarom doodleuk anderhalf uur erover doen om van Tuindorp naar het Wilhelmiapark te komen (wat goed te doen is in een kwartiertje), minstens 10 minuten erover doen om een goed plekje te vinden om mijn fiets te parkeren, met let wel 2 kettingsloten uit angst dat ik anders alleen het frame nog terug zou vinden aan de Oudegracht, en ga zo maar door.
Ik herinner me ook nog goed hoe spannend ik het vond om voor het eerst naar college te gaan. 2 weken lang had ik géén idee wat het woord 'jurisprudentie' betekende, waar steeds over werd gesproken in de werkgroepen, maar iedereen knikte braaf dus ik wilde niet als de sukkel overkomen die de betekenis daarvan niet wist (voor de andere leken onder ons, het zijn uitspraken van rechters). Hoeveel moeite ik er wel niet mee had om die uitspraken goed te lezen en hoe ik de eerste weken heb gedacht 'dat ik het nooit zou begrijpen', zo gemakkelijk gaat het nu, alsof ik al jaren niet anders doe.
Net zo spannend vond ik het om voor het eerst naar Triton te gaan, om daar met 4 onbekende meisjes in een boot gezet te worden, meisjes die vervolgens mijn beste vriendinnetjes zouden worden. Vervolgens erachter komen dat roeien ook nog eens best een leuke sport is, was een mooie bijkomstigheid!
Samenwonen met 9 andere studenten, galerijfeesten meemaken in je flat, dit alles heeft er aan bijgedragen dat ik mijn hyves woonplaats met trots veranderde in 'Utrecht' en statements aan mijn ouders maakte als 'Nee ik kom dit weekend niet naar huis, want mijn leven is nu in Utrecht', wat ze nog steeds wel eens tegen me gebruiken.
Een uitgebreide terugblik om eigenlijk nu te concluderen dat ik een geweldig mooi eerste jaar heb gehad, wat ik nu deze laatste 4 weken hopelijk net zo goed mag afsluiten!