Het is 4 mei, ik sta op de Dam. Cohen spreekt over vrijheid, oorlog, leven en dood. Zware woorden. Stilte is wat mij betreft beter op Dodenherdenking. Bijzonder is dat wanneer Cohen de koningin noemt er een spontaan applaus weerklinkt. Doorgaans worden deze applausjes met de grootste zorg door de ceremoniemeesters in het draaiboek vastgelegd, echter niet vandaag.
Ik kan het majesteitelijke hoofd helaas niet zien, maar ze zal vast en zeker ontroerd zijn. Een mooi momentje.
Helaas niet mooi genoeg voor de NOS. Zij vonden het nodig het applaus nog met een tiental seconden te verlengen.
Tsja.
Ofja, dat zou Martin Bril dan schrijven, maar die is ook al dood. Net zoals de meeste veteranen en verzetshelden uit WOII. Onze 'MTV-zap-generatie' kent de oorlog niet, we leven in weelde. Als student helemaal, zolang de Stufi tenminste niet verlaagd wordt.
Toch is het goed om er even letterlijk bij stil te staan. Wellicht ook als rechtenstudent. De regeltjes die we bestuderen zijn er niet vanzelf gekomen.