Nu de de eerstejaars in Londen zijn, en de helft van de ouderejaars in Brussel vertoeven, zit ik met een hoofd vol heimwee naar New York deze blog te schrijven. Ik moet zeggen dat de laatste afleveringen van Sex & the City niet echt helpen om dat onbestemde gevoel te verdrijven. New York was fantastisch en gezellig, maar als je eenmaal terug bent wil je (zoals met alles in het leven) meer zien, meer doen, meer beleven.
Als ik het zo bekijk is ULC best een internationaal georiënteerde opleiding. We maken drie grote buitenlandreizen (Londen, Brussel en dit jaar dan New York) en in het tweede semester van het derde jaar verlaat een groot aantal ULC-ers de haven van Utrecht om een half jaar in het buitenland te studeren.
De mooiste verhalen bereiken ons achterblijvers iedere maand via the Sirius Times, ons onvolprezen maandblad. Zo weten we dat studenten in Cambridge vooral opscheppen over het aantal uren dat zij studeren, de mensen in Uppsala om 22:00 uur 's avonds alle ellende uit hun lijf schreeuwen en dat Amerikanen voornamelijk van beerpong houden. Ik durf het na de 3-0 van gisterenavond bijna niet te vertellen, maar volgend jaar ga ik naar Italië. Bologna om precies te zijn. Ik ben benieuwd wat ik daar aantref.
Maar voor het zover is ligt er nog een half jaar hard werken voor me. Dat waanzinnige tentamen rechtsfilosofie is morgen, ik heb de deadline van the Times al drie dagen overschreden (sorry Wouter!) en ik moet een essay schrijven over de Mafia.
Sarei in Italia...