Binnen het ULC is wel eens voorgesteld een naaiclubje te beginnen: een groep van enthousiaste mensen, die problemen (zeg gerust gedonder) met bedrijven proberen op te lossen. Een soort Radar voor rechtenstudenten dus.
Mocht het er ooit van komen, sta ik als eerste in de rij. Ik heb namelijk een laptop van 1,5 jaar oud, waarvan de accu niet meer wordt herkend. Best vervelend voor een laptop... Zowel volgens het Burgerlijk Wetboek als de Europese Commissie moet de leverancier mijn laptop herstellen.
Gewapend met een lijst artikelen en argumenten belde ik de Garantieservice. Zij moesten mij helaas vertellen dat mijn garantie was verlopen. Op hele vriendelijke wijze loodste ik de tiepmiep door mijn argumenten heen. Uiteindelijk vertelde ze me daar niets van te weten en verbond me door met de receptie. Ervan uitgaande dat de receptie ook niet heel juridisch was ingesteld liet ik me doorverbinden met de Klachtenafdeling van de Klantenservice. Ook deze jongeman wist absoluut niets van garantie en Europese Richtlijnen en verbond me door met... je raadt het al... de receptie. Uiteindelijk kreeg ik een Technical Supporter aan de lijn, die zo te horen al vaker met dit bijltje had gehakt. Pissig snauwde hij me toe dat als ik het juridisch allemaal zo goed wist, ik maar advocaat moest worden. Ik hield me in...
Een aangetekende brief moest het dan maar worden, met de dreiging van de rechtsbijstand. Het zal vast niet zo ver komen, want ik heb gelijk en dat weten ze. Toch wilde ik dat ik de Technical Supporter op dezelfde manier had afgesnauwd als hij mij: "Advocaat wórden meneer? Dat bén ik bijna!"