Huismuis

Opeens was ie er: Mickey. Zo hebben we hem maar genoemd, want hoe hij (zij?) echt heet, weet niemand. Een maand of wat geleden kwam Wouter nog ietsjes groggy van een wilde stapavond naar beneden. Je weet wel hoe dat gaat: ochtendjasje aan, krantje er bij, vooral niks te snel doen. Zoef! Daar ging ie dan: Wouter noemde hem nog Stuart Little, maar om de een of andere reden is het toch Mickey geworden. Eerst was er niemand die geloofde dat we echt een huismuis hadden, vooral niet omdat we nergens iets konden vinden van kruimeltjes, keuteltjes, sporen, knaaggaten enzovoorts. En tja, het was natuurlijk wel Wouter he. Uiteindelijk vonden we toch ergens een gaatje in de lambrisering onder de keukenkastjes waar mogelijk een muis doorgekropen zou kunnen zijn. Na een bezoekje aan de doe-het-zelf-zaak trokken we met grof geweld (en vele euro’s armer) ten strijde. Plan van aanpak: Stap 1: Gif strooien in het gat. Stap 2: Een woest uitziende muizenval met oude kaas voor het gat zetten. Stap 3: Als dat alles niet blijkt te werken maar een ‘gegarandeerd muis-dichte’ lat tegen de lambrisering aantimmeren, waardoor Mickey er niet meer door kan. Inmiddels geloofde al niemand meer dat er daadwerkelijk een muis door het huis gelopen had. Net zoals de Walt Disney creatie is echter ook onze Mickey niet voor één gat te vangen. Letterlijk: hij knaagde gewoon een ander gaatje, ditmaal in de onderkant van het keukenkastje. Deze keer was Carrie de gelukkige om een van zijn foerageerpartijtjes gade te mogen slaan. Ditmaal was er niemand meer die twijfelde aan het feit dat er weldegelijk een huismuis in huize Hoogstraat huist. Een echt plan de campagne hebben we nog niet. De meningen lopen nog een beetje uiteen tussen ófwel de gevaarlijke muizenval (die we even in de tuin hadden gestationeerd uit angst er een keer in te trappen) weer voor het gat te zetten, ófwel te kijken of we Mickey trucjes kunnen leren in ruil voor kaas. Kunnen we misschien zelfs nog wat geld voor vangen. Voorlopig laat ie zich weer even niet meer zien, hij zal wel wat van de – overigens overheerlijke – wokschotel die Carrie en Wouter vandaag gekookt hebben weten te bemachtigen. Voor nu even genoeg over alle beslommeringen in huize Hoogstraat, over een paar dagen zal Carrie wat vertellen over afgelopen weekend, toen ze even een weekendje weg was met het bestuur. En zoals je weet: als de kat van huis is…

Tom en Wouter