Hoe de student kundig een trein neemt
Er zal een moment komen dat uw naar het ouderlijk huis vertrekt. Dit kan zijn uit hoofde van financiële malaise, bergen vuile was of simpelweg het verlangen naar de familie. Enkelen onder u zullen het geluk hebben dicht bij 't Sticht te wonen en daardoor zelden of niet geconfronteerd worden met de gewraakte treinreizen van de Nederlandsche Spoorwegen.
Mijn treinreis duurt twee uur lang. Vaak zelfs wat langer want elk maal dat ik in de gele dubbeldekker stap ontwikkelen zich de meest gecompliceerde problemen. Vertraagde stoptreinen, blaadjes op de rails, gestolen koperleidingen, zoekgeraakte machinisten, noodremmen, opgeheven treinen, ICE's met voorrang, rode seinen, groene seinen, gruwelijke gevallen enz. enz. Ondanks dat ik mijzelf als een kalm en beheerst persoon zie stijgen mijn ergernissen tot ongekende hoogte bij elke afname in snelheid (de voorbode van een vertraging).
In mijn eerste jaren maakte ik, als jonge dwaas, geregeld drie grote fouten: 1) ik was onachtzaam wat betreft het tijdstip van het nemen van de trein 2) ik was onachtzaam wat betreft het kiezen van een coupé 3) ik had de ijdele voorstelling nog te kunnen studeren. Ik zal toelichten wat ik afgelopen jaren heb geleerd.
Wie de intercity naar Maastricht neemt moet met twee tijdstippen rekening houden. Het opstaptijdstip en het halverwege tijdstip. Namelijk, wie denkt de spekkoper te zijn om vijf uur in een rustige trein zal na een uur bedrogen uitkomen als forenzen en huilende kinderen – altijd de huilende kinderen, altijd – de coupé binnenstormen. Neem daardoor de trein rond twee uur en een paissabel reisje zal u ten deel vallen.
Kies nimmer de volgende coupés: de kleine coupé die overgaat in de eerste klas of de lange coupé waar men genoodzaakt is vier aan vier te zitten. In de kleine coupé die overgaat in de eerste klas is de terreur evident; men denkt daar rustig even te kunnen kletsen of schreeuwend te telefoneren (WAT ZEG JE?! IK VERSTA JE NIET? IN DE TREIN, IK BEN IN DE TREIN) want het eerste klas gedeelte zwijgt keurig. In de langere coupé is het helemaal raak. Met name mensen uit Noord-Brabant plachten daar een zo'n 'gezellig' mogelijk reis ervan te maken. Maaltijden, dranken, slingers, toeters en altijd het huilende kind maken het onmogelijk om in rust naar buiten te staren. Probeer daarom altijd geheel achteraan of geheel vooraan in de trein te zitten. Daar is de rust het grootst. Wie daarvoor geld heeft, kieze eerste klas.
Probeer niet te leren. De treinen van Nederland zijn daar niet voor gemaakt. In de Orient-Express was dat nog mogelijk, waar je ook een fijn sigaartje in je canapé kon opsteken, nu niet meer. De ergernis van mensen, vertraging en hobbelende treinen worden simpelweg te groot. Neem in plaats daarvan een goed boek mee en doe oordoppen in (geen luide muziek want dan hindert u de medemens). U leest, hetgeen goed is, en de tijd zal wonderbaarlijk snel voorbij gaan.
Zo leek het wel gisteren dat ik in de trein Catch-22 zat te lezen als brave eerstejaars.
Dat was vier jaar geleden.