Moe zit ik deze blog te schrijven! De afgelopen dagen stonden vooral in het teken van het regelen van zaken voor Warwick en daarnaast ben ik ook nog eens fulltime aan het werk. Het zijn voornamelijk nog de praktische dingen die geregeld moeten worden. Zo vertrek ik 28 september met het vliegtuig vanuit Amsterdam naar London Heathrow. Aangezien ik een half jaar weg ben, heb ik best veel spullen nodig. Het is niet een vakantie van een paar weken, al voelt het nu misschien wel zo. Toch heb ik geen zin om met 2 propvolle koffers op het vliegveld te staan. Het leek mij daarom handig om in het weekendje dat ik met mijn vader naar Warwick ga een koffer en een doos met spullen mee te nemen en daar ergens op te slaan. Na een beetje onderzoek kwam ik er achter dat de universiteit een dergelijke faciliteit niet aanbiedt en daardoor was ik genoodzaakt vandaag de telefoon te pakken om een opslagbedrijf in de omgeving van Warwick te bellen. In een snel tempo, maar gelukkig zonder onverstaanbaar Engels accent aan de andere kant van de lijn, heb ik - in het beste Engels wat ik in huis heb - mijn situatie uitgelegd. Meteen daarna heb ik vanmiddag nog een email ontvangen met meer informatie. Weer één ding minder om te regelen!
Toen ik vandaag in mijn kamer aan het rondkijken was wat ik zoal mee zou moeten nemen, kwam ik ergens achter in een kast mijn oude voetbalschoenen tegen. Het is twee jaar geleden dat ik die voor het laatst heb aangetrokken en waarschijnlijk zelfs drie jaar geleden dat ik met die schoenen voor het laatst gescoord heb. Het zijn vooral de gezelligheid en het sporten zelf wat ik de laatste twee jaar ontzettend heb gemist. Gebrek aan tijd en waarschijnlijk (lees: voornamelijk) aan discipline, zijn de grootste redenen waarom ik de afgelopen twee jaar niet meer ben gaan sporten. Eén ding weet ik zeker: die voetbalschoenen gaan mee naar Warwick en zullen daar niet ergens achterin een kast belanden.