Ik ben nogal een politiek dier, en heb dus vanavond de uitslag van de Europese verkiezingen op de voet gevolgd. Ik was niet verrast door de opmars van de PVV, die kondigde zich al tijden aan. Het blijkt dat de gevestigde partijen geen antwoord hebben op Wilders. Ik denk dat dit geldt voor populisme in het algemeen. De harde one-liner met nuance bestrijden is zéér lastig, dan wel onmogelijk.
Als we naar Utrecht kijken zien we dat D66 hier de grootste partij is. En dat de PVV hier zeer laag scoort met maar 9.6%.
Een ding is duidelijk: Europa boeit vrijwel niemand. Vrijwel niemand wéét ook echt wat Europa doet. Als ik naar mezelf kijk weet ik het eigenlijk alleen omdat ik nu European Law volg. De doorsnee persoon zal er weinig kennis van hebben. De websites van de politieke partijen bieden helaas weinig steun. Nergens wordt het écht concreet, en mooie zinnen als 'investeren in duurzame energie' of 'we willen ons geld terug' zijn dan wel te vaag, dan wel simpelweg onjuist. Enfin, dat is inherent aan verkiezingsretoriek. Maar ook in het grote debat van gisteravond werd het me onvoldoende duidelijk.
'Ach ja'. Dat is denk ik de houding die overheerst. Onverschilligheid op plaats 1, boosheid op 2. Funest voor de democratie, die juist gebaat is bij een levendig debat en participatie. Daar ontbreekt het Europa aan. Regentesk is het, ondoorzichtig. Al jaren wordt er geroepen om transparantie, al jaren wordt deze beloofd. Ze is niet gekomen.
Het is even slikken voor mij, als eurofiel (jawel!). Sceptisch ben ik geworden. Terecht ook. Europa is zeer groot geworden, een institutie met een invloed die niet te overzien is. Die verdient, ja die móet harde kritiek krijgen. Dan wordt ze namelijk beter. En daar gaat het om, een rechtvaardiger Europa zien te bereiken.
Jammer vind ik het dan ook dat deze verkiezingen de partijen die een positief, doch kritisch geluid hebben laten horen (PvdA, CDA, VVD), verlies hebben geboekt of op hetzelfde aantal zijn blijven steken.
Ach ja.