Afgelopen zaterdag was de open dag van de Universiteit Utrecht. Ik was uitgenodigd om voor de ULC-voorlichting deel te nemen aan een soort oefenrechtbank, waarin twee pleiters het tegen elkaar opnemen en het publiek uiteindelijk beoordeelt welke van de twee het gelijk het meest aan zijn of haar zijde heeft. Op zichzelf was dat al een interessante exercitie, om voor een volle zaal met ouders en (hopelijk) aankomende studiegenootjes een verhaal af te mogen steken over de aansprakelijkheid die al dan niet geldt wanneer je iemand optilt en per ongeluk laat vallen in een café (als je er bij was: nogmaals hoi! En misschien tot in september!).
Wat echter nog veel interessanter was voor mij om mee te maken, is hoe zo’n voorlichtingsdag in zijn werk gaat. Ik was het zelf eerlijk gezegd al weer helemaal vergeten, maar voor veel mensen is een voorlichtingsdag nog wel een stukje spannender dan voor iemand die voor een volle zaal een betoog moet houden; ten eerste natuurlijk voor de mensen die de dag organiseren en die hopen dat alles goed verloopt. Ten tweede voor de aankomende studenten, die op zo’n dag misschien wel de studie van hun dromen tegenkomen. Geen van deze twee groepen heb ik afgelopen zaterdag echter zo druk bezig gezien als een derde groep: de ouders van de aankomend studenten. Het lijkt bijna wel alsof ze zelf een studie uit moeten kiezen. Omdat ik, gehuld in toga, van te voren door de gangen heen liep, werd ik aan alle kanten aan mijn extra lange zwarte mouw getrokken met vragen als “waarom moet mijn zoon rechten gaan studeren?” (dat moet ie toch lekker zelf weten?!), “zou mijn dochter bij een studentenvereniging moeten denk je?” (dat moet zij toch ook lekker zelf weten?!) en –de killer- “mijn zoon wil bestuurskunde gaan doen, maar ik denk dat rechten meer iets voor hem is, kan jij niet op hem inpraten?” (dat moet hij toch le… nouja, je snapt mijn punt).
Ik snap best dat ouders het beste willen voor hun kind en hem/haar daar zoveel mogelijk in willen ondersteunen. Het maken van een studiekeuze voor hem of haar lijkt me toch een beetje te ver gaan; je moet een studie kiezen omdat je denkt uit die studie het meeste plezier te kunnen halen en ook later gelukkig te worden in het vakgebied dat je daarmee uitgekozen hebt. En als dat niet helemaal de carriere oplevert die je ouders voor je uitgestippeld hebben…so be it.
Een goede manier om er achter te komen of je een studie écht leuk vind (en dat zonder eventuele ouders er bij die zien wat je allemaal uitspookt, welke vragen je stelt, of je nog even het café induikt etc.) is om een dagje mee te lopen bij een studie. Dat kan je regelen via http://www.bachelor.uu.nl/index.cfm/site/Bachelor. Voor het Utrecht Law College staan de dagen er nog niet bij, maar je kan je aanmelden door een mailtje te sturen naar Anneloes van Uhm (A.vanUhm@law.uu.nl) en dan gaat zij het voor je regelen. Hopelijk zien we elkaar dan in de collegebanken binnenkort, of misschien wel tijdens het introductiekamp van volgend jaar!
Tom
Wat echter nog veel interessanter was voor mij om mee te maken, is hoe zo’n voorlichtingsdag in zijn werk gaat. Ik was het zelf eerlijk gezegd al weer helemaal vergeten, maar voor veel mensen is een voorlichtingsdag nog wel een stukje spannender dan voor iemand die voor een volle zaal een betoog moet houden; ten eerste natuurlijk voor de mensen die de dag organiseren en die hopen dat alles goed verloopt. Ten tweede voor de aankomende studenten, die op zo’n dag misschien wel de studie van hun dromen tegenkomen. Geen van deze twee groepen heb ik afgelopen zaterdag echter zo druk bezig gezien als een derde groep: de ouders van de aankomend studenten. Het lijkt bijna wel alsof ze zelf een studie uit moeten kiezen. Omdat ik, gehuld in toga, van te voren door de gangen heen liep, werd ik aan alle kanten aan mijn extra lange zwarte mouw getrokken met vragen als “waarom moet mijn zoon rechten gaan studeren?” (dat moet ie toch lekker zelf weten?!), “zou mijn dochter bij een studentenvereniging moeten denk je?” (dat moet zij toch ook lekker zelf weten?!) en –de killer- “mijn zoon wil bestuurskunde gaan doen, maar ik denk dat rechten meer iets voor hem is, kan jij niet op hem inpraten?” (dat moet hij toch le… nouja, je snapt mijn punt).
Ik snap best dat ouders het beste willen voor hun kind en hem/haar daar zoveel mogelijk in willen ondersteunen. Het maken van een studiekeuze voor hem of haar lijkt me toch een beetje te ver gaan; je moet een studie kiezen omdat je denkt uit die studie het meeste plezier te kunnen halen en ook later gelukkig te worden in het vakgebied dat je daarmee uitgekozen hebt. En als dat niet helemaal de carriere oplevert die je ouders voor je uitgestippeld hebben…so be it.
Een goede manier om er achter te komen of je een studie écht leuk vind (en dat zonder eventuele ouders er bij die zien wat je allemaal uitspookt, welke vragen je stelt, of je nog even het café induikt etc.) is om een dagje mee te lopen bij een studie. Dat kan je regelen via http://www.bachelor.uu.nl/index.cfm/site/Bachelor. Voor het Utrecht Law College staan de dagen er nog niet bij, maar je kan je aanmelden door een mailtje te sturen naar Anneloes van Uhm (A.vanUhm@law.uu.nl) en dan gaat zij het voor je regelen. Hopelijk zien we elkaar dan in de collegebanken binnenkort, of misschien wel tijdens het introductiekamp van volgend jaar!
Tom