Arm schaapje

Ik voel me een beetje schuldig. In mijn vorige blog schreef ik dat ik jaloers was op Tom omdat hij zo lekker vakantie had. ‘Lekker een beetje relaxen’, zo was de toon. Nou, er is helemaal niets relaxed aan de manier waarop die jongen hier door het huis loopt momenteel. Het arme schaap heeft twee van zijn verstandskiezen laten trekken zodat hij nu door het huis kuiert met een hevig bloedende mond. Communiceren doet hij via papiertjes waar hij in snelschrift zijn boodschappen opschrijft en van eten komt al helemaal niets terecht. En ik voel me ook schuldig over al die keren dat ik hoopte dat hij me zou sparen van zijn scherpe tong, nu hij door een toegetakelde kaak niet meer in staat is om Huize Hoogstraat te voorzien van grappen. Hopelijk is hij snel weer de oude en kunnen we elkaar dan weer bestoken met rake opmerkingen. Want: pesten doet geen pijn, een tandarts wel. Ondertussen is het normale leven weer begonnen. Na een week vakantie, waarin ik onder andere een bezoek bracht aan de stad van de liefde en waarin mijn lieve zus na vier maanden Zuid-Amerika eindelijk weer in Nederland is, is het weer ouderwets tijd voor hoorcolleges, werkgroepen en vooral ook: werkgroepen voorbereiden. Ik heb alleen een beetje moeite om weer op te starten. Vandaar ook dat ik nu ondertussen al vier uur naar een reader Handels- en Rechtspersonenrecht aan het staren ben om uit te vogelen welke literatuur voor deze week is voorgeschreven. Alsof ik dat ondertussen nog niet door heb. Studieontwijkend gedrag noemen ze dat.

Wouter